ΓΙΟΛΑΝΤΑ ΠΕΓΚΛΗ ///ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Εκείνοι μιλημένοι, εγώ αμίλητη
Πού λοιπον, σε ποια γωνιά αφύλαχτη.
Σφαγμένη ή σιωπηλή σαν σφαγμένη
πού λοιπόν και πότε.
Κι αυτός με το αλαλάζον κρανίο
στο κρανίο μου
ο ξένος αυτός, τι.
Τι κι ως πού ο ξένος αυτός.
Ο όχι πια ξένος.
Μπορώ να κάνω χρήση της νόμιμης αναστολής μου;
Είμαι φυλλοβόλα προς τους ώμους και μοναχοκόρη
περισσότερο δυτική λακκούβα
να χασομεράει ο χειμωνιάτικος ήλιος.
Σ’ όλα τα μαγαζιά ζήτησα
να μονώσουν την έλξη απ’ το λαβύρινθό μου
ζήτησα ούτε να προϋπάρχω ούτε να έπομαι
να συμπίπτω με την πραγματικότητά μου
κι η τυχαιότητα που κάποτε επεμβαίνει
και συνδέει τα γεγονότα
να ονομάζεται ζωή, όχι θαύμα.
Όμορφος Κόσμος, 1984
***
Μονόστηλο
Ούτε το πλήθος
ούτε ένας ανάμεσα στο πλήθος.
Αυτός που είναι το πλήθος
και η διάσπασή του με το πλήθος.
Ιδού,
σαν να του χρωστάω επανέρχεται
εξέχοντας μάλιστα
γιατί τώρα κατέχει το αίνιγμα
ενώ την ανοιχτή μου πληγή
ο χρόνος που απέμεινε
είναι το σκυλί που τη γλείφει.
Γεια, Γαβριηλίδης 2010
***
Λέηζερ
Και τι που σωπαίνεις σα θεός
τι που σαν άγγελος μού παίρνεις την ψυχή μου
νυχτώνει και πάνω στη μικρή οθόνη
με λέηζερ σε διαλύω στα καθέκαστά σου
στο μπλε σε χάνω
λιποθυμώ στο κίτρινο
όταν το ρεύμα με τινάζει
όταν ο ίλιγγος φτάνει στο κόκαλο
στη χούφτα σε διαχωρίζω στις τρεις φάσεις σου
από τους τρεις βαθμούς της ελευθερίας σου
σε παίρνω και αχνίζω
ούτε πουλί
ούτε χελιδόνι
για να μην κάψω τα πόδια μου πετάω
το πιο απλό πράγμα του κόσμου είναι
να μην μπορείς να κάνεις αλλιώς
Λέηζερ, 1989
***
* Η ποιήτρια τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1971) και με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1972). Το 2002 βραβεύτηκε με το βραβείο Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου